GECEYE SİTEM

Bazı geceler vardır, insanın kendi içine çöktüğü, iç sesinin odadaki tüm gürültülerden daha baskın olduğu… O gecelerde kelimeler sığınak olur; ruhun, kendine bile itiraf edemediği yerleri açar. Bu sözler de biraz böyle doğdu: geçmişin gölgeleri, bugünle didişmeler, yarının sisli ihtimalleri… Ve bütün bunların ortasında,  tozlu sayfalarını bilmem kaçıncı defa araladığım Baudelaire’in karanlığıyla iç karanlığımın birbirine karışarak yeni bir yankı yaratması...

Günlerin Anısı

“Ve bitlerini besleyen dilenciler gibi,

Besleriz biz de sevimli azaplarımızı…

…Ki ardındaki zifiri karanlığa karşın

Aynadadır tüm güzellikleri, gözlere akseden.” (Baudelaire, Kötülük Çiçekleri)