Her toplum tarihsel ve kültürel birikimini
sanat üretimine yansıtır. Bir boyutu, insanın kendini anlamlandırma ve ifade
etme çabası olan sanat, bu birikime göre de şekillenir. “Türk tiyatrosu” olarak
ifade edilen Orta Asya’dan Anadolu’ya uzanan geniş coğrafya içerisinde, çok
sayıda halkın ve kültürün etkileşimi olarak gelişen geleneksel Türk
tiyatrosunun en önemli boyutunu “gelenek” ifadesi oluşturuyor diyebiliriz.
Özellikle halkbilimini yakından
ilgilendiren bu gelenek kavramı durağan ya da “değişmez olanı” değil
geçmişi referans alarak geleceğin yaratılması olarak da değerlendirilebilir. Bu
anlamıyla gelenek düşünülenin aksine dinamik bir kavram olarak değerlendirilmelidir.
Çünkü hiçbir gelenek oluştuğu koşulları stabilize etmemekte, toplumsal, tarihsel
değişim ve ihtiyaçlar ekseninde biçimlenmekte, zamana uyum sağlamaktadır. Aksi
halde geleneğin sürekli değişim halinde olan insanın ve toplumların
ihtiyaçlarına yanıt vermesi mümkün olmaz.
